Jarig in India
Door: Marlon Miezenbeek
25 Februari 2013 | India, Pondicherry
25 februari 2013
Jarig zijn in India was helemaal geen straf!
Ik heb echt een hele bijzondere dag gehad, en er heel erg van genoten om hier te kunnen zijn. De avond van te voren heb ik me alleen wel even gemaakt, het scheen dat er stakingen zouden zijn, en dat de bussen daarom niet zouden rijden. Ik had de dagen van te voren van alles geregeld; taart, snoepjes, ballonen en maskers. De kinderen en de staf wisten dat ik jarig was, en vooral dat we er een feestje van zouden maken. Ik moest en zou hoe dan ook naar Baby Sarahs gaan. Ook al werd er gezegd dat er stakingen waren, geloofde ik het niet zo goed. En naar het busstation in Pondi moest echt wel lukken, hier had ik met mijn nichtje Nienke en haar reismaatje Eva afgesproken.
S'morgen ben ik vroeg opgestaan .. Jarig zijn, en dan weer aan de andere kant van de wereld, dat was wel even een raar gevoel, maar het gaf ook wel energie!
Ik had hoe dan ook een beetje ekstra tijd nodig, want een saree heb je niet zomaar omgewikkeld. Het was vandaag ook nog eens de eerste keer, dat ik in mijn sari de deur uit ging! Na een paar keer geprobeerd te hebben, heb ik Jade wakker gemaakt, om trots het resultaat te laten zien. Het was nog niet helemaal gelukt, maar na het ontbijt heeft Venilla de doek helemaal strak bij me omgebonden.
Gelukkig kwamen er wel een paar bussen, en zodra we helemaal vastgeklemt tussen de andere sarees in de bus stonden, was ik toch wel blij dat dit stukje alvast gelukt was. Op het station heb ik Nienke en Eva kunnen vinden, bananen gekocht en ik kreeg bloemen in mijn haar van de andere vrijwilligers.
Bij de tweede bus ging het echter niet zo simpel. Er kwamen geen bussen, en iedereen die stond te wachten, lifte mee met brommers en allerlij andere voertuigjes .. Oh, en wat doen we nu dan? Simpelweg een vrachtwagentje aanhouden, en net als de dag ervoor -toen waren er ookgeen bussen - gewoon lekker in de bak zitten en hopen dat alles gewoon goed komt. Na hele discussies met de driver is het toch gelukt, en werden we allemaal netjes bij Kakayanthoppe afgezet - het feestje kon gewoon doorgaan!
Met slingers, ballonen, maskers en indische zoet gebak, werd het zeker een leuk dagje! Ik heb het project aan mijn nichtje laten zien en veel met kinderen gedanst. Een bijzonder leuk dagje, en na de lunch konden we zelfs, bijna zonder moeite, met een auto rickshaw, terug naar huis komen.
S'middags ben ik samen met Nienke, Eva en Jade naar het strand geweest. Ook echt wel leuk, op mijn verjaardag naar het strand en dan lekker zwemmen!
S'avonds hebben we met de hele groep bij Venilla gegeten, en de grote chokolade taart, die ik de dag ervoor op de brommer in Pondicherry gehaald had, viel zeker wel in goede smaak. En ook al was ie niet te vergelijken met de taarten die mijn moeder maakt, het was toch best wel oke, en ook zal ik gezeligheid niet snel vergeten!
Jarig zijn in India was helemaal geen straf!
Ik heb echt een hele bijzondere dag gehad, en er heel erg van genoten om hier te kunnen zijn. De avond van te voren heb ik me alleen wel even gemaakt, het scheen dat er stakingen zouden zijn, en dat de bussen daarom niet zouden rijden. Ik had de dagen van te voren van alles geregeld; taart, snoepjes, ballonen en maskers. De kinderen en de staf wisten dat ik jarig was, en vooral dat we er een feestje van zouden maken. Ik moest en zou hoe dan ook naar Baby Sarahs gaan. Ook al werd er gezegd dat er stakingen waren, geloofde ik het niet zo goed. En naar het busstation in Pondi moest echt wel lukken, hier had ik met mijn nichtje Nienke en haar reismaatje Eva afgesproken.
S'morgen ben ik vroeg opgestaan .. Jarig zijn, en dan weer aan de andere kant van de wereld, dat was wel even een raar gevoel, maar het gaf ook wel energie!
Ik had hoe dan ook een beetje ekstra tijd nodig, want een saree heb je niet zomaar omgewikkeld. Het was vandaag ook nog eens de eerste keer, dat ik in mijn sari de deur uit ging! Na een paar keer geprobeerd te hebben, heb ik Jade wakker gemaakt, om trots het resultaat te laten zien. Het was nog niet helemaal gelukt, maar na het ontbijt heeft Venilla de doek helemaal strak bij me omgebonden.
Gelukkig kwamen er wel een paar bussen, en zodra we helemaal vastgeklemt tussen de andere sarees in de bus stonden, was ik toch wel blij dat dit stukje alvast gelukt was. Op het station heb ik Nienke en Eva kunnen vinden, bananen gekocht en ik kreeg bloemen in mijn haar van de andere vrijwilligers.
Bij de tweede bus ging het echter niet zo simpel. Er kwamen geen bussen, en iedereen die stond te wachten, lifte mee met brommers en allerlij andere voertuigjes .. Oh, en wat doen we nu dan? Simpelweg een vrachtwagentje aanhouden, en net als de dag ervoor -toen waren er ookgeen bussen - gewoon lekker in de bak zitten en hopen dat alles gewoon goed komt. Na hele discussies met de driver is het toch gelukt, en werden we allemaal netjes bij Kakayanthoppe afgezet - het feestje kon gewoon doorgaan!
Met slingers, ballonen, maskers en indische zoet gebak, werd het zeker een leuk dagje! Ik heb het project aan mijn nichtje laten zien en veel met kinderen gedanst. Een bijzonder leuk dagje, en na de lunch konden we zelfs, bijna zonder moeite, met een auto rickshaw, terug naar huis komen.
S'middags ben ik samen met Nienke, Eva en Jade naar het strand geweest. Ook echt wel leuk, op mijn verjaardag naar het strand en dan lekker zwemmen!
S'avonds hebben we met de hele groep bij Venilla gegeten, en de grote chokolade taart, die ik de dag ervoor op de brommer in Pondicherry gehaald had, viel zeker wel in goede smaak. En ook al was ie niet te vergelijken met de taarten die mijn moeder maakt, het was toch best wel oke, en ook zal ik gezeligheid niet snel vergeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
