De kleine dingetjes
Door: Marlon Miezenbeek
05 Maart 2013 | India, Pondicherry
Met de bus naar het kindertehuis, vindt ik altijd wel een feestje. Als ik in mijn eentje ben, zijn de indianse vrouwtjes echt heel aardig, en iedereen is super behulpzaam. Jade, mijn roommate, vraagt me altijd hoe arm ik er vandaag wel weer niet uitzag: "Ja zeg, ze geven jou altijd van alles he, je zag er vast weer heel arm uit vandaag." Aldus mijn belgische vriendin. Volgens mij valt het wel mee hoor, ze zijn gewoon heel vriendelijk, en eigenlijk heb ik maar heel zelden onaardige blikken gehad. Deze vriendelijkhheid is een van de dingen die een dag echt goed kunnen maken. Want dat kan soms wel nodig zijn, tussen de frustraties van bussen die langsrijden of rickshaw chauffeurs die me bijna aanrijden.
Maar als ik dan eens een lastige dag heb, waarneer ik me gewoon moe voel, en elke toetter eigenlijk al irritant is. Dan zijn er gelukkig nog wel de kleine dingetjes, die het allemaal toch wel weer heel bijzonder maken! Dan kijk ik naar alle kleurige en soms grappige verzieringen van de huizen. Ook de kleine vrachtwagentjes zijn allemaal super leuk beschilderd, en waarneer er een schoolbus langsrijdt, vol met zwaaiende kindjes in uniformpjes .. Dan maakt het eigenlijk niet meer uit, en lukt het me niet om chagerijnig te kijken
Wat ook heel grappig is, is het fotograferen van Indieers. Ik probeer het altijd zo onopvallend als mogelijk te doen, want anders word het plotseling een heel dagbesteding. In tegenstelling tot in Zuidamerika, waar de mensen er geld voor zouden vragen, zijn de indiers juist heel blij om op de foto te mogen. Waarneer ik een foto gemaakt heb, en hen die dan laat zien, lichte ze helemaal op. Het lijkt dan net of zo iets simpels voor mij, echt heel bijzonder voor hen is - maar messchien is dat ook wel heel optimistisch gezien!?
Maar als ik dan eens een lastige dag heb, waarneer ik me gewoon moe voel, en elke toetter eigenlijk al irritant is. Dan zijn er gelukkig nog wel de kleine dingetjes, die het allemaal toch wel weer heel bijzonder maken! Dan kijk ik naar alle kleurige en soms grappige verzieringen van de huizen. Ook de kleine vrachtwagentjes zijn allemaal super leuk beschilderd, en waarneer er een schoolbus langsrijdt, vol met zwaaiende kindjes in uniformpjes .. Dan maakt het eigenlijk niet meer uit, en lukt het me niet om chagerijnig te kijken
Wat ook heel grappig is, is het fotograferen van Indieers. Ik probeer het altijd zo onopvallend als mogelijk te doen, want anders word het plotseling een heel dagbesteding. In tegenstelling tot in Zuidamerika, waar de mensen er geld voor zouden vragen, zijn de indiers juist heel blij om op de foto te mogen. Waarneer ik een foto gemaakt heb, en hen die dan laat zien, lichte ze helemaal op. Het lijkt dan net of zo iets simpels voor mij, echt heel bijzonder voor hen is - maar messchien is dat ook wel heel optimistisch gezien!?
-
05 Maart 2013 - 09:13
Astrid:
Hoi Lieve Marlon,
Ik heb al je gedachtes op papier gelezen, mooi hoe je dit beschrijft en er zelf mee bezig bent.
Wat mooi dat je dit mag meemaken en ervaren he, en dat je dit ook gewoon doet!
Wat een rijke ervaring! Precies wat die mijnheer in Parijs met zijn spreuk "zei".
lieve groetjes Astrid -
06 Maart 2013 - 08:35
Nienke Miezenbeek:
Hee lieve Marlon!
Wat schrijf je weer mooie en vooral heel herkenbare verhalen! Echt bijzonder dat we beiden het leven in India ervaren, op een andere manier maar toch ook weer veel dezelfde ervaringen en indrukken!
Geniet van je weekje hier in Pondicherry, en dan weer hele nieuwe avonturen!
Dikke knuffel! (morgen en vrijdag in t echt ;) )
Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
